10-10-2014 17:54
Een grijzige, mistige dag in oktober. Een deprimerende, kleurloze dag. Ik was naar de apotheek in het dorp geweest. Om medicijnen te halen. Medicijnen voor het levenseinde van mijn vrouw.
Mijn vrouw wilde nog zo graag leven. Ze wilde nog zo veel. Ze was nog niet klaar. Ze wilde bij ons blijven. Maar, het ging niet meer. Alvleesklierkanker.
Ze nam het besluit. Terminale sedatie. Onvermijdelijk. Onbegrijpelijk. Moedig. Verdrietig.
En daar liep ik dan. Op deze trieste dag in oktober. Met de dood in een plastic tasje. Op weg naar mijn vrouw.
Peter Tersteeg