Tijdens een willekeurig en spontaan bezoek aan mijn goede vriend Bert Bokhoven, de onbekende filosoof, kwam ons gesprek toevallig op het onderwerp wildplassen. Ik had namelijk op het nieuws gehoord dat Valkenburg het record wildplassen heeft behaald en wel met 88 wildplassers op de 10.000 inwoners. Zowel Bert als ik bleken te hebben stil gestaan bij deze korte en merkwaardige mededeling.
Ik moet bekennen dat Bert’s analyses mij altijd in het niet doen verdwijnen, in welk verband ik nooit, ook maar enigszins, aan hem zou kunnen tippen qua intellectuele spitsvondigheid. Ik was dan ook zeer benieuwd wat Bert over dit onderwerp te zeggen zou hebben. Bert, met zijn welhaast encyclopedische kennis en zijn onnavolgbare vermogen om zich in te leven in ’s mensens beweegredenen. Nieuwsgierig als ik ben, stel ik me dan toch de vraag: wat zit er achter het wildplassen ?
Wel, merkt Bert op, die mededeling op de radio is mij ook niet ontgaan. Maar wat wordt er nu eigenlijk gezegd met de opmerking dat er in Valkenburg 88 wildplassers zijn op 10.000 inwoners. Zijn die wildplassers dan de bewoners zelf, lacht Bert. En zijn alle wildplassers ook daadwerkelijk gezien of zijn er slechts 88 betrapt. Ik zou het geen nepnieuws willen noemen, maar feitelijk verantwoord is het natuurlijk helemaal niet, zegt Bert. En dan natuurlijk nog de vraag: wat is wildplassen eigenlijk ?
Buiten de bebouwde kom is wildplassen vaak niet strafbaar. Zou dit betekenen dat ik dus gewoon in mijn tuin mag plassen zonder daarvoor beboet te worden als Politie mij zou “pakken” ?
Dan nog een technicality zegt Bert, nu we het er toch over hebben. Als je je voordeel hebt uitgepakt, maar nog niet geplast hebt, is er mijns inziens sprake van een ander delict: schending van de openbare orde met een waarschijnlijk hogere boete dan de € 140 die van toepassing is bij wildplassen. Toch vreemd, want als je dan plotseling toch gaat plassen als je gepakt wordt, verschuift de ernst van het delict naar minder ernstig. Merkwaardige gedachte. Bert, hoe vind je het !
Je wordt in ieder geval niet beboet als je niet op heterdaad – wat een woord in dit verband – betrapt wordt. Ik moest ineens denken aan een bijzondere ontmoeting die ik een paar jaar geleden had in een wachtkamer van het Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis. Terwijl ik zat te wachten nam er een man van een jaar of tachtig naast mij plaats. We raakten aan de praat. Ondanks zijn ziekte was hij een humorist gebleven. En zonder enige verbittering vertelt hij opgewekt dat hij prostaatkanker heeft. Maar, zei hij, ik heb ook een gigantisch voordeel. Letterlijk en figuurlijk ! Hij vertrouwde mij toe dat hij een piemel tot op de grond had. Of ik hem wilde zien. Daar was ik natuurlijk wel heel nieuwsgierig naar. Vol trots haalde hij zijn broekspijp op. En ja hoor, hij had helemaal gelijk. Ter hoogte van zijn enkel zat een katheter, waaruit het vocht in een zakje liep. Zou het legen van zo’n zakje in de openbare ruimte, binnen de bebouwde kom, ook als wildplassen gekwalificeerd worden ?
Als je elke dag iemand laat lachen, word je vanzelf gelukkig.