Met enige regelmaat keer ik terug van een buitenlandse reis en ben dan altijd weer een beetje blij als ik op ons prachtige Schiphol rond loop. Dat is toch wel indrukwekkend en uniek als je het goed bekijkt. Maar dat gevoel is al snel weer weg als ik een stukje verder weer die ambtenaren van de douane zie staan. Veelal forse en te dikke mannen die met hun armen over elkaar hun macht willen uitstralen. En daar ook zichtbaar van genieten. Niet bepaald een toonbeeld van Neerlands Welkom. Het stoort mij.
Reden te meer om weer eens op bezoek te gaan bij Bert Bokhoven, de onbekende filosoof. Wellicht kan Bert zijn licht eens werpen op mijn ongenoegen dienaangaande. Immers Bert kan mij wellicht met zijn legendarische inlevingsvermogen en inzicht in ’s mensens beweegredenen op weg helpen om een meer evenwichtige mening in deze te vormen.
Bert, ik heb er grote moeite mee dat dit soort figuren zich het recht aanmatigen om mijn koffer te openen. Ik vind dat een schending van mijn privacy. En de enige reden voor het openen van mijn koffer heeft mijns inziens te maken met de vraag of ik mijn koffer niet helemaal vol heb zitten met fake-spullen uit het buitenland. Immers daar hebben andere speurhonden al naar gekeken of geroken. En daar moet mijn privacy dan voor wijken. Louter om een de wel zeer platvloerse reden dat het hier alleen maar over geld gaat. Een wel zeer beperkt en potentieel financieel gewin voor de overheid. Stuitend op zich, maar ook de manier waarop dat gaat.
Heb je er wel eens over nagedacht waarom iemand douanier zou willen worden, sprak Bert mij fronsend toe. Nee, bedacht ik me beschaamd<span style="font-family:" times="" new="" roman";="" roman""="">. Alleen de vraag al verraadt een volslagen gebrek aan inzicht in dit wonderschone metier, merkt Bert op. Immers, het mogen, nee moeten weten wat er in andermans bagage zit is toch een ieders droom. Wat zit er in jouw broekzak, dat hoesje, waarom een riem met een rits dat een geheim vakje afsluit. Hoe heerlijk je werk van zoiets te maken. Nog sterker, wat een verrukking dat te doen en rond de 24e van elke maand daar zelfs voor betaald te worden. Kijk en dat is dan Schiphol. Hoe heerlijk zo'n containerschip te gaan doorlichten ? Komt er een giftige slang uit die watermeloen of is het ditmaal een partijtje wit poeder? En die spanning, zou ik deze maand nu eindelijk eens omgekocht gaan worden ? Oh, hoe heerlijk zou dit vak zijn? Wilt u zich even uitkleden mijnheer? Nee, u mag ook uw sokken niet aanhouden!
En nu we het er dan toch over hebben wil ik je een true gebeurde anekdote niet onthouden. Bert is kennelijk op dreef. Ooit, lang geleden - het misdrijf is inmiddels verjaard dus ik kan er open over zijn – sprak ik eens een stewardess van onze blauwe trots. Natuurlijk wist zij heel goed dat er geen spul mocht worden ingevoerd dat ooit een dier of plant of zo is of ooit was. Maar de sanctie was slechts inbeslagname en die gigantische prachtige Liberiaanse zalm die op droogijs in haar koffer kon en die slechts US$ 1 dollar kostte was die gok wel waard. Uitgerekend die koffer was zoekgeraakt zodat onze beminnelijke stewardess op Schiphol met een verwilderde blik naar een lege bagageband stond te kijken. Ruim tien dagen later kwam een verlossend telefoontje: het verloren kind was terecht en kon worden opgehaald bij de Douane (let aub op de hoofdletter). Zij met lood in haar schoenen naar een klein kamertje. Het grote schuld bekennen was slechts enkele minuten voorwaarts.
Komend in die ruimte rook zij hem onmiddellijk, daarbij uiteraard doelend op de vis. Immers vis op kamertemperatuur laat na een aantal dagen aan iedereen weten dat ze er is. De Douanier keek haar meewarig aan: wij begrijpen elkaar wel he? Zij knikte schuldbewust en zij wilde al haar koffer openen zodat de vis kon worden geconfiskeerd. De man had andere plannen: neem maar snel mee, anders hebben wij die bende hier. Daar liep zij, koffer met een enorme rotte vis er in. Ze wilde vervolgens de bus in en naar huis. Jammer, maar helaas. Ze werd geweigerd vanwege de lucht. Huilend kwam ze thuis waar ze tot haar ontzetting merkte dat alles was beschimmeld en volledig aan het wegrotten was. Je ziet dus maar weer dat zelfs Douaniers menselijke trekjes hebben. Dus het is allemaal niet zo rechtlijnig als jij denkt, jongeman.
Nou, Bert, dat is allemaal wel leuk allemaal, maar ik heb een andere ervaring. Zo kwam ik eens een keer uit China met in mijn bagage een aantal Chinese DVD’s en een goed gebraden gesealde Peking-eend die ik cadeau gekregen had. De DVD’s waren uitsluitend in het Chinees, zonder enige vertaling. Gewoon bedoeld voor mijn dochter die sinologie studeerde. Ze waren gekocht in een heel gewone winkel in China.
De man van de douane vroeg mij wat dat waren. Ik liet maar achterwege dat het zelfs voor hem duidelijk zou moeten zijn dat het DVD’s waren. Ik verteld hem dus het voorgaande over die DVD’s. Daarop vroeg hij mij wat die DVD’s gekost hadden. Ik zei hem dat dat ongeveer een euro was, waarop hij prompt tot de conclusie kwam dat het dus fake DVD’s waren. Hij moets ze dus in beslag nemen. Ik vroeg hem of hij wist waarom Nederlandse bedrijven hun productie naar China overbrachten. Wist hij niet. Ik vertelde hem dat dat was om alles goedkoper te maken. En waren die producten dan ook fake ? Ik vond het te flauw voor woorden. Hij besloot toen maar mijn Gebraden Peking–eend in beslag te nemen. Vanwege de vogelgriep.
Wat vind je daar nu van, vroeg ik Bert. Wel, merkt Bert op, dat zijn dus de regeltjes. En deze meneer is opgevoed om regeltjes te volgen. Want dan doet hij het goed. En maakt hij zelfs misschien wel promotie.
Maar misschien zit er toch wel ergens beleid achter. Misschien word je wel aangehouden juist omdat de dames/heren heel goed kunnen inschatten dat je geen heroïnebolletjes anaal vervoert. Als ze dan al die anderen pakken waarvan ze het wel vermoeden dan kunnen ze in ieder geval niet van etnisch profileren beticht worden. Want dat mag niet. Als ik het goed begrijp Bert, loop ik dus de kans dat ik aangehouden wordt enkel om het feit dat de statistiek er beter uit komt te zien. Een typisch staaltje van een cover yous ass operatie waar de overheid zo bedreven in is.
Ik zou wel eens benieuwd zijn naar een kosten/baten analyse van de douane op Schiphol. Ik me er in de Rotterdamse haven iets bij voortstellen, want daar blijkt het niet te werken. Misschien toch een paar van die mannetjes van Schiphol overplaatsen naar de Rotterdamse haven.
Het spijt me, Bert, en hoewel het zelden gebeurt, kan ik het in deze toch niet met je eens zijn. Ik blijf er moeite mee hebben dat mijn privacy geschonden wordt door regelgeile mannetjes op grond van het enkele feit dat ik misschien wel eens onze fiscus te kort zou kunnen doen. En dat bedoel ik maar. Welkom terug in Nederland.
Met dank aan Bert’s gevlogen vriendin voor haar bijdrage in de gedachtevorming.
Peter Tersteeg