Zoals het Grote Niets mij intrigeerde (zie https://bit.ly/2NWaBxS ), is dat ook het geval bij het begrip “nul”. Nul, een raar woord eigenlijk. Ergens moet ik er om lachen. Zeker als ik dan in een Oxford accent hoor zeggen “I want you to nullify him”. Verzin de vertaling zelf maar. Ik moest weer vreselijk lachen toen ik mij een gebeurtenis uit het verre verleden herinnerde. Ooit, ergens in de vorige eeuw, toen ik pas tot “manager” benoemd was, had ik dus “onderdanen”. Schandelijk om dat nu te zeggen, maar soms ging dat zo. Er was dan ook nog geen Me Too – beweging van onderdanen die zich in hun genitaliën gehapt voelden door hun leidinggevende. Wat een woord eigenlijk, want dan zou je toch veronderstellen dat er ook leidingontvangenden zouden moeten zijn. Allemaal kansloze nieuwlichterij. Maar even terug. Mijn vriendje Rob kwam op bezoek om mij in mijn nieuwe ambiance te komen bekijken. Met mijn onderdanen had ik afgesproken dat ik hem de afdeling zou laten zien en dan zou vragen “wie zijn jullie zonder mij ?”. Het antwoord daarop zou dan moeten zijn “grote nullen !”. Aldus geschiedde. Hoe vind je het ?
Los hiervan is een blijft het begrip “nul” toch iets heel aparts. Typisch iets om eens voor te leggen aan mijn goede vriend Bert Bokhoven, de onbekende filosoof. Ongetwijfeld zal Bert wederom in staat zijn om het complexe begrip “nul” te duiden en het ook begrijpbaar kan maken voor de gewone mens. Zoals ik in essentie ook ben: een eenvoudig mens vol borrelige roerselen vol ragfijn zieleleven, edoch van buiten hard als beton maar in een originele comfortabele en vurrukkulukke verpakking. Alleen het bedje van de in eigen lichaamsvet gebakken transsexuele ottolieten ontbreekt nog.
Allemaal wel grappig, zegt Bert, maar ik zit meer aan de wiskundige kant waar ik ooit eens heb nagedacht over de vraag hoeveel “nul” keer “oneindig” is. Je hoorde vaak "nul natuurlijk", maar dat is, naar mijn bescheiden mening, toch wat kort door de bocht. Er is immers meer aan de hand in het land van de nullen. In de eerste plaats is ‘oneindig’ geen gewoon getal, dus je moet oppassen met het rekenen met oneindig. Vele rekenregels die wel waar zijn voor reële getallen, zijn niet meer waar wanneer je oneindig erbij haalt. Zo is oneindig-oneindig bijvoorbeeld niet noodzakelijk 0. Het is mogelijk dat je twee functies hebt waarbij de ene naar 0 gaat (bijvoorbeeld 1/x²) en de andere naar oneindig (bijvoorbeeld x³) wanneer x steeds groter wordt. Je kan dan kijken wat er gebeurt met het product van die twee functies. In principe krijg je dus iets dat naar 0 gaat keer iets dat naar oneindig gaat. Het vreemde is dat het product nog van alles kan doen: naar 0 gaan, naar een ander niet-nul getal gaan of naar oneindig gaan. Dat bedoel ik dus maar, besluit Bert. Niet weggelegd voor de nullen in de schepping, lacht Bert om zijn eigen grap.