We weten niet waar het over gaat, maar we zijn het er wel mee eens. Het lijkt zo’n simpele Henk en Ingrid opmerking, maar er zit meer in. We hebben namelijk over alles en iedereen een mening. Een eigen mening zelfs. Je hoort vak de meest ongeletterde figuren een eigen mening hebben over het monetaire stelsel van de EU. Om maar eens wat te noemen. We vinden iets van mensen of van zaken waar we eigenlijk helemaal geen verstand van hebben. We kennen ze niet of we verdiepen ons er niet in. Maar we hebben wel een mening. En misschien is het maar goed dat we onze eigen mening aangereikt krijgen door de media. Het scheelt ons in ieder geval weer een hoop werk.
We zijn dus allemaal overtuigd dat we een eigen mening hebben. Maar is dat wel zo, want hoe kom je eigenlijk aan je mening ? Een interessante vraag die ik graag eens voor wil leggen aan Bert Bokhoven, de onbekende filosoof.
Na enig nadenken kwam Bert met de vlijmscherpe analyse dat er verschillende manieren zijn om een mening te vormen. Een mening die je dan met recht een eigen mening zou mogen noemen. Bert is in deze van mening dat je een mening kunt vormen op de wijze zoals filosofen die voorstaan. Niet voor iedereen weggelegd, maar je zou volgens die methode eerst een reeks van morele regels vast moeten stellen. Vervolgens stel je dan vast wanneer die regels van toepassing zijn en past ze vervolgens toe op dat wat je in je omgeving ziet en ervaart.
Een andere aanpak is eerst zoveel mogelijk informatie verzamelen en dan alles tegen elkaar afwegen. Het probleem bij deze aanpak is echter, dat je dan nog moet vaststellen op basis waarvan je bepaalt welke mening je wilt hebben. Eigenlijk ben je dan met een omweg weer terug bij de filosofen, alleen met iets meer vrijheid, omdat je per gebeurtenis vaststelt wat je mening is.
Een mogelijke derde aanpak is die van de 'geen mening' hebben. Zelfs niet als je er om gevraagd wordt. Vaak wordt je dan gevraagd om een rechtvaardiging voor het niet hebben van een mening, maar eigenlijk is dat natuurlijk wat vreemd. Want dan wordt je alsnog gevraagd om een mening, maar nu over het waarom van je 'geen mening'. Want zelfs als ik nu stel, dat alles wat in dit leven gebeurt goede en slechte kanten heeft, dan heb ik een mening. Ik heb namelijk de mening dat een mening geen nut heeft, want ik ervaar het leven als een gebied waarin goed en slecht gelijkelijk en gelijktijdig voorkomen.
En toen had ik Bert voor het eerst klem. Want je kunt dan wel een reeks van morele regels vastleggen, maar dat verklaart niet waarom ik van mening ben dat de wet van zwaartekracht geldig is.
Pierre Lagache, mijn vroegere franse baas, benaderde zijn eigen mening altijd heel kernachtig: “c’est mon opinion et je le partage”. Dat is ook mijn mening en die deel ik ook. Laten we het daar dan maar op houden.