's Heren leed kan drijven
over zeeën vol van eenzaamheid
hij die gééstelijke strijd
verkiest voor vrolijkheid en wijven
onvermoeibaar stijgend in een statige cadans
verliest hij voeling met het plebs, par excellence
doorvlijmt van smarten
altoos tijgend in een tomeloze tocht
vervreemd van harten
die hij tot zijns gelijken rek'nen mocht
wie anders is het die het lossend woord nu spreken zal
dan hij die leep verzon
dat je voor je knechtenstal
het best de roetmop hebben kon
drommen dolende dragonders
stierven strijdend stram
in een welgevruis
tesaam,
zodat eenmaal zich benemen zou
zij wier wulps gewaar
een vroonpunt veler was
Sint Gnarcus