Bert Bokhoven over verspilling

01-07-2013 10:16

“Bert ik snap het niet” zei ik tegen Bert Bokhoven, de onbekende filosoof. “Ik snap er helemaal niets van als ik dat gedoe zie met een rotonde in Soesterberg”, sprak ik verhit. “Rustig, rustig”, zei Bert, “vertel maar eens wat er aan de hand is”.

Ik zie al de hele week een groot aantal figuren bezig met een rotonde in Soesterberg, begon ik mijn verhaal. Die rotonde ligt er al jaren, maar ineens zag ik een grote kraan verschijnen, een hoop mannetjes in militaire pakjes, een stelletje leidinggevenden en een stel vage figuren die je altijd ziet toekijken als er anderen aan het werk zijn. Ook waren er een aantal van die groene vrachtwagens, die kennelijk iets militairs hebben.  Er werd een paal op de kleine rotonde aangebracht. Na een paar dagen zag ik dat er een klein vliegtuigje op die paal gezet werd. Een roestvrij stalen vliegtuigje dat de een of andere kunstenaar in elkaar geknutseld had.

Vandaag reed ik er weer langs. Er werden nu allerlei stoeltjes op een rijtje gezet. Ik had het idee dat het moest gaan lijken op zo’n frans tafereeltje met een burgemeester met een sjerp, dames met hoeden en roze jurken en te dikke mannen met een glas champagne. De stoeltjes werden op een rij gezet door een groepje militairen. Die zijn daar tegenwoordig kennelijk voor.  Zo te zien militairen onder toezicht van de gebruikelijke hoeveelheid leidinggevenden die de ongedefinieerde leidingontvangenden instructies of coaching schijnen te geven. Er werd druk overlegd alsof er een sociocratisch organisatiemodel van toepassing is. Het bleef me verbazen.

Toen ik later op de middag terugkwam was de weg van de rotonde helemaal afgesloten. Ik moest helemaal omrijden. Er stond een heus geel bord van Rijkswaterstaat dat de doorgang afgesloten was van 12.00 u tot 13.30 u. En toen snapte ik het niet meer. Sterker nog, ik werd eigenlijk boos. Want hoe terecht het ongetwijfeld zal zijn dat er in deze barre tijden een vliegtuigje op een rotonde geplaatst moet worden, deze mensen moeten zich toch diep schamen. Kun je dan niet beter je tijd en energie besteden aan Kromkommer: een project om te voorkomen dat mismaakte tomaten en komkommers zo maar weggegooid worden. En dan noem ik zo maar een willekeurig voorbeeld dat mij te binnen schiet.

 Ik heb niet gezien wie de genodigden waren. Maar het zal wel iets met Defensie zijn, en dan zullen de burgemeester, en de wethouder met zijn schoonmoeder en zijn broer, en de mannen van de catering er ook wel geweest zijn.  En zouden ze dan vanavond allemaal thuis vertellen dat ze weer zo’n nuttige en arbeidzame dag hebben doorgebracht met de opening van een rotonde in Soesterberg. Ongetwijfeld betaald door de belastingbetaler. U allen dus. Mij uitgezonderd, want ik betaal geen belasting meer.

Ik ben er van overtuigd dat als ik de platvloerse vraag zou stellen wat dit allemaal kost, ik geen antwoord krijg. En in het hypothetische geval dat ik in het kader van de transparantie bij de Overheid wel antwoord zou krijgen, kan ik mij niet voorstellen dat  ik dan het goede antwoord zou krijgen. Misschien de kosten van de kunstenaar, maar vast niet de kosten van al die lokale gemeentelijke figuren die niets anders te doen hebben, van al die militairen die daar voor opgeleid zijn en al die andere hangfunctionarissen. Het mooie gele bord wordt vast niet meegerekend, want dat zal wel onder het budget “wegen en verkeer” vallen. Is dit nu verspilling of vulling van de leegloop. "Bert, wat vind je ?"

Bert keek mij eens aan en haalde zijn schouders op. Ook hij kon helemaal niets met deze onzin. En met de hem zo kenmerkende eenvoud merkte hij op: “ik weet wat je bedoelt, het is ongelooflijke onzin, zeker in tijden waarop zwaar bezuinigd moet worden. Maar, ik kan er niets mee en wil er dus ook maar geen woorden en energie aan verspillen. Het zal economisch gezien nog slechter moeten gaan voor we dergelijke verspillingen aan gaan pakken”. 

 

Peter Tersteeg