Bert Bokhoven over leven.

24-10-2014 15:54

Onlangs is mijn vrouw overleden. Wij kenden elkaar 43 jaar en wij hebben een gelukkig huwelijk gehad. Ik heb het voorrecht gehad al haar dromen waar te maken. Haar verscheiden roept bij mij een mix van gevoelens en emoties op, waarvan ik niet goed weet hoe ik daar mee om moet gaan.  Ik dacht dat het wel weer eens goed zou zijn om bij Bert Bokhoven, de onbekende filosoof,  langs te gaan en dit onderwerp aan de orde te stellen. Gezien Bert’s fenomenale  ervaring in ’s mensens beweegredenen, zijn unieke empathisch vermogen om zich in te leven in de vreugden, het verdriet en de behoeften van de medemens, zal Bert ongetwijfeld met een waardig en tijdloos advies komen.

Tja, reageert Bert, een lastig en moeilijk onderwerp waar velen van ons helaas mee te maken krijgen. Een omstandigheid die eigenlijk iedereen op zijn eigen manier moet oplossen. Soms op een manier die voor anderen niet te begrijpen is; dat zij dan maar zo. Als je zo lang bij elkaar bent geweest en samen een mooi en goed leven geleefd hebt, zal niemand er aan twijfelen dat je van haar gehouden hebt. Ze is in je systeem gaan zitten en dat zul je nooit meer kwijt raken. En dat is iets kostbaars; iets heel intiems tussen jullie beiden dat nooit verloren zal gaan. En dan is het niet meer zo van belang als anderen een mening mochten hebben over de wijze waarop jij op je geheel eigen individuele manier met dit verlies om gaat.

Kijk, vervolgt Bert, op het moment dat je met zo’n verlies geconfronteerd wordt heb je in de basis drie keuzemogelijkheden. Of je hangt jezelf op omdat je het niet meer ziet zitten. Of je blijft de rest van je leven rouwen. Of je probeert een nieuw leven op te bouwen.

Het is aan een ieder zelf om die keuze te maken en een ander hoeft dat niet te begrijpen. Die moet het maar respecteren. Mijn persoonlijke keuze, zegt Bert, zou zijn om opnieuw te beginnen. En wel om twee redenen. De eerste reden is wat mij betreft, dat het naar mijn gevoel de minst slechte keuze van de drie is. En, zegt Bert, ik snap heus wel dat dat niet altijd even gemakkelijk is en dat je misschien zelfs helemaal niet weet hoe je een nieuwe leven zou moeten beginnen. Dat valt ook niet altijd mee. En, waarschuwt Bert, je zult ongetwijfeld ook merken dat je ratio en je emotie soms zomaar ineens met elkaar in conflict komen. Belangrijk is evenwel dat je de fundamentele keuze hebt willen maken om opnieuw te beginnen. Hou daar dan aan vast want die keuze opent nieuwe mogelijkheden en kansen; opportunities, die voor jou altijd belangrijk zijn geweest in je leven. Kijken naar kansen.

Maar er is ook een tweede reden. Ik heb namelijk van jou begrepen dat jouw vrouw zo heel graag nog wilde leven. Helaas was dat haar niet meer gegeven. Jij leeft echter nog wel, dus doe dan ook wat met je leven, zegt Bert heel nadrukkelijk. Dat zou jouw missie moeten zijn. En besluit je dat toch niet te doen, dan is dat niet helemaal fair naar haar toe: zij wilde nog zo graag. En jij hebt het nog !!!

Goh, Bert, wat een inzicht. Ik sta er werkelijk versteld van. Ik denk dat je helemaal gelijk hebt. Ik heb mijn kostbare leven nog en daar moet ik dus inderdaad iets mee doen.  Ho Ho, zegt Bert, ik ben nog niet klaar, want ik heb ook nog een verhaal voor je.

Stel je eens voor dat je een prijs hebt gewonnen hebt. Een prijs, waarbij je elke morgen het bedrag van € 86.400 op je rekening gestort krijgt. En zijn wel de volgende regels aan verbonden. Je kan het geld alleen maar uitgeven en je kunt het niet sparen of naar een andere rekening overmaken. En alles wat je die dag niet hebt uitgegeven wordt door de bank weer terug genomen. Je kunt niets meenemen naar de volgende dag. Elke dag opnieuw maakt de bank € 86.400 over op je rekening. Maar de bank kan de dagelijkse stortingen ook ineens zomaar stoppen, zonder bericht vooraf. De bank sluit dan de rekening en je krijgt niets meer. Wat zou je doen ?

Je zou alles kopen wat je wilt ? Den k het toch wel. Niet alleen voor jezelf, maar voor iedereen die je mag ? Dat zou je ook wel doen. Misschien zelfs voor mensen die je helemaal niet kent, want je krijgt het toch niet op. Ook dat is wel waarschijnlijk. Je probeert ELKE eurocent uit te geven en te gebruiken. En dat is wel zeker.

Eigenlijk, vervolgt Bert, is dit de realiteit, alleen we zien het niet in de juiste context. Er is namelijk een magische bank. En die magische bank is de tijd.

Elke ochtend wanneer je wakker wordt krijg je 86.400 seconden. Wanneer we ’s avonds gaan slapen wordt de resterende tijd niet bewaard en kun je die ook niet meenemen naar de volgende dag. De seconden die je vandaag niet geleefd hebt, kun je niet meenemen naar morgen. Die seconden zijn verloren. Gisteren is voorbij. Elke morgen begint de magische bank jouw rekening opnieuw te vullen met 86.400 seconden. De bank kan er ook elk moment mee stoppen; zonder aankondiging vooraf.

Wat zou je doen met je dagelijkse 86.400 seconden ? Zijn die niet veel meer waard dan dezelfde hoeveelheid in euro’s ? Denk daar maar eens over na, zegt Bert. Sterker nog, denk daar altijd aan ! De tijd vliegt sneller weg dan je denkt. Dus let goed op jezelf.

En, besluit Bert, ik wil je in dit verband ook nog een uitspraak aanhalen van mijn beroemde collega-filosoof HH Dalai Lama XIV: “choose to be positive; it feels better”.

Ondanks dat ik al vele malen verrast werd door Bert’s allesomvattende inzicht, ben ik ook nu weer stomverbaasd over dit fenomenale begrip dat Bert hier ten toon spreidt.  Bert, zeg ik, ik wil je dank zeggen dat je mij deelgenoot hebt gemaakt van jouw visie op deze complexe materie door de beroemde woorden van Ringo Starr nog eens aan te halen: “thank you, thank you, thank you”.

 

Peter Tersteeg